Sarritan esan izan
dugu gizartea aldatzen doan heinean teknologietan ere erabateko aldaketak
ematen ari direla eta horiek ikaragarrizko aukerak eskaintzen dituzte hezkuntza
munduan. Horiek identifikatzea , menperatzea eta hezkuntzan aplikatzen ikastea izan
beharko litzateke hezitzaileok hartu beharreko erronka.
Teknologiaren aurrerapenak,
autonomia lantzearen garrantziak eta gizarteak berak ezartzen duen abiadurak,
hezkuntzak dituen errekurtsoak eta metodologiak birplanteatzea dakar. Horrela
ba, WEB 2.0. bezalako plataformak pisu handia hartzen hasi dira bere filosofiaren
baitan gizarteak berak eskatzen dituen baloreak hartzen baititu.
Web
2.0 k aukera abaniko ikaragarria eskaintzen dio hezkuntzari eta honen
aurrerakuntzari. Hezkuntzan ere 1. paradigmatik, 2. eta 3. paradigmetara salto
egin dugu eta ikaslea bigarren mailako subjektu izatetik lehenengo mailako
partaide izatera pasa da, subjektu aktiboa hain zuzen. Orduan esan dezakegu
nolabait sarean gertatu den salto kualitatibo hori hezkuntza munduan ere
gertatu dela. Horrez gain, egun hezkuntza ez da gela barruan gelditzen den
zerbait, hormek ezartzen zuten muga hori gainditzen ari da eta Web 2.0ak rol
garrantzitsua joka dezake prozesu honetan.
Baina
WEB 2.0. gelara ekartzeak zenbait erronka dakartza bere baitan eta sarritan
horiek gainditzea ez da batere erraza izaten.
Alde
batetik, programak eta akzio formatzaileak planifikatu eta praktikan jarri
behar dira teknologia eta jakintza berrietan murgildu ahal izateko. Hau ez da
bakarrik eskolan egin beharreko ataza (Gazteak, helduak, langileak, gurasoak, funtzionarioak,
irakasleak).
Bestetik,
teknologia berriak eskola kultura eta sisteman integratzea lortu behar da,
hezkuntza eredua, irakaslearen rola eta gelaren antolakuntza eraldatuz. Goian
aipatu dudan moduan, 1.go paradigmatik aspaldi aldendu ginen eta orain ikaslea
da protagonista.
Horrela
ba, eskura ditugun baliabideei profita atera diezaiegun zaharkitua gelditu den
hezkuntza eredu hau berpizteko.